سلامت گفتم پیامم دادی ، پیامت چراغ راه زندگیم شد و مرا به سرزمین نور و آگاهی هدایت کردی ای آینیه تمام نمای عشق و محبت و ایثار هر روزت مبارک باد
................
همیشه در طول دوران تحصیلم وقتی به 12 اردیبهشت می رسیدیم،من دچار یک استرس خاص ناشی از خجالت زدگی و شرمندگی میشدم!
 آن دوران وقتی میدیم همکلاسی هایم برای تقدیر و تشکر از معلممان برایشان هدایا و کادوهای را می آوردند و من به دلیل تنگدستی خانواده ام نمی توانستم حتی یک شاخه گل بخرم و به معلمم هدیه کنم کل آن یک هفته که اختصاص به معلمان گرامی مان داشت را خجالت زده و با شرمندگی به پایان می بردم!
بگذریم .....
با این وجود دوران خوبی بود.اگر پول نداشتیم،رفقای با معرفت زیادی در کنارمان بود...
اگرخانواده هایمان از نهیه لباس های نو ،کیف و کفش مدرسه تا حدودی ناتوان بودند،اما همیشه در میان اعضای خانواده گرمی خاصی وجود داشت و از درون آن انرژی های مثبتی می گرفتیم برای تحمل سختی های روزگار!
آنروزها گذشت تا ما بعد از چندین سال حالا حسرت همان روزها و در کنارهم بودنهایمان را بخوریم!